Μια εξέταση καθρέφτη είναι ένας τρόπος μέτρησης του επιπέδου αυτογνωσίας ενός σκύλου.
Η αυτογνωσία γενικά ορίζεται ως η ικανότητα να αναγνωρίζεται η ατομικότητα και τα μοναδικά χαρακτηριστικά του ατόμου. Η μέτρηση του εάν τα σκυλιά έχουν αυτή τη γνώση είναι προκλητική επειδή βασίζεται συχνά σε παραδοσιακές δοκιμές αυτογνωσίας. Με τη χρήση άλλων μετρήσεων, ωστόσο, είναι δυνατόν να διαπιστωθεί ότι τα σκυλιά είναι αυτογνωσμένα.
Σκέψεις
Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα σκυλιά δεν είναι αυτογνωσμένα επειδή αποτυγχάνουν αυτό που είναι γνωστό ως δοκιμή καθρέφτη. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους και μια επιλεγμένη ομάδα ζώων, τα σκυλιά δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν πότε μια εικόνα σε έναν καθρέφτη είναι δική τους.
Ένας σκύλος ίσως να μην παρατηρήσει ακόμη και την αντανάκλαση του. Αντίθετα, μπορεί να φλοιώσει στον καθρέφτη, το πόδι σε αυτό ή να προσπαθήσει να παίξει με τον προβληματισμό επειδή πιστεύει ότι είναι ένα άλλο σκυλί, σύμφωνα με την Psychology Today. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι αυτές οι συμπεριφορές υποδεικνύουν έλλειψη αυτογνωσίας.
Ιστορία
Ο Gordon G. Gallup Jr., ψυχολόγος, ανέπτυξε το καθρέφτη στην 1970. Η δοκιμή χρησιμοποιήθηκε για να προσδιορίσει εάν οι χιμπαντζήδες θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και τις αλλαγές στην εμφάνισή τους. Έκτοτε, παρέμεινε ένας τυπικός έλεγχος αυτογνωσίας. Με την πάροδο του χρόνου, οι ερευνητές έχουν χρησιμοποιήσει τη δοκιμή σε σκύλους και άλλα ζώα, σύμφωνα με το NPR News.
Στο αρχικό πείραμα του Gallup, στους χιμπατζήδες δόθηκαν κάτοπτρα έτσι ώστε να μπορούν να κοιτάξουν τον εαυτό τους. Έπειτα, οι ερευνητές ζωγράφιζαν ένα άσπρο κόκκινο σημάδι πάνω από ένα φρύδι και πάνω από ένα αυτί. Όταν κοιτούσαν ξανά τον καθρέφτη, οι χιμπαντζήδες άγγιξαν τα σημάδια σαν να προσπαθούσαν να τα καταλάβουν. Με άλλα λόγια, οι χιμπατζήδες αναγνώριζαν ότι η αντανάκλαση ήταν δική τους και ότι κάτι ήταν διαφορετικό.
Οι ελέφαντες και τα δελφίνια είναι μεταξύ άλλων πλάσματα που έχουν πάρει και περάσει το τεστ καθρέφτη, σύμφωνα με το NPR News. Η εξέταση καθρέφτη χρησιμοποιείται επίσης ως βάση για τη μέτρηση όταν τα παιδιά των ανθρώπων φθάνουν στην αυτογνωσία, ένα από τα ορόσημα της ψυχολογικής ανάπτυξης.
Ακριβώς για σκύλους
Οι κριτικοί υποστηρίζουν ότι ο έλεγχος καθρεπτών δεν είναι κατάλληλος για σκύλους. Πάρτε τον Marc Bekoff, για παράδειγμα, που ανέπτυξε μια δοκιμή αυτογνωσίας ειδικά για κυνόδοντες.
Ένας επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, ο Bekoff χρησιμοποίησε τότε το δικό του σκυλί, τη Jethro, για το πείραμα. Κατά τη διάρκεια του πειράματος, ο Jethro φάνηκε να δείχνει ότι μπορούσε να προσδιορίσει αν αυτός ή άλλος σκύλος είχε σηκώσει ένα πόδι σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Ο Jethro έδειξε ελάχιστο ενδιαφέρον για τα δικά του έργα. Όμως, οργάνωσε και διερεύνησε πολύ περισσότερο όταν τα άλλα σκυλιά έκαναν το στίγμα τους. Αυτό πρότεινε ότι ο Jethro ήξερε τι ήταν του.
Βαθμοί συνειδητοποίησης
Ο Bekoff απορρίπτει την ιδέα ότι τα σκυλιά δεν έχουν αίσθηση εαυτού. Αντ 'αυτού, υποστηρίζει ότι υπάρχουν βαθμοί αυτογνωσίας στα σκυλιά. Για παράδειγμα, τα σκυλιά καταλαβαίνουν ότι είναι σε θέση να κάνουν πράγματα με το σώμα τους, όπως το τρέξιμο και το άλμα. Ένας σκύλος μπορεί επίσης να ξέρει αν ένα συγκεκριμένο παιχνίδι είναι του. Ο Bekoff χρησιμοποιεί τους όρους "ορυχείο" και "body-ness" για να περιγράψει αυτόν τον τύπο αυτογνωσίας στα σκυλιά.
Τέλος, ο Bekoff σημειώνει ότι απαιτείται περαιτέρω μελέτη - και περισσότερες δοκιμές - για να διερευνηθεί το ζήτημα της αυτογνωσίας στους σκύλους. Η άλλη έρευνά του έχει βρει ότι τα ζώα δοκιμάζουν ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, συμπεριλαμβανομένης της χαράς, της θλίψης και της αγάπης.
